Literatürde yaşayan anayasa kavramı, resmî olarak değiştirilmeden evrim geçiren, zamanla değişen ve yeni koşullara adapte olabilen bir belge olarak tanımlanmaktadır. Yaşayan anayasacılık ise her anayasanın doğası gereği sahip olduğu yorum yoluyla evrilme kapasitesini normatif boyutuyla ele alan bir öğretiler dizisidir. Yaşayan ağaç metaforuyla da ifade edilen bu genel yaklaşım biçimi, anayasanın sabit bir anlamı olduğunu ve bu sabit anlamın yargıçları kısıtladığını savunan orijinalist yazarlar t ...