Mustafa Kemal’in Türkiye’si, erken Cumhuriyet dönemine ilişkin dış kaynaklı gözlemler yapan bir yazarın yaklaşımıyla öne çıkar. Eser, 1918–1925 yılları arasında Türkiye’nin siyasal, toplumsal ve kültürel dönüşümünü, Avrupa merkezli oryantalist söylemlerden farklı bir analitik çerçeveye oturtur. Melia, Türkiye’yi “Doğu–Batı ayrımının kesişim noktasında yer alan” bir modernleşme laboratuvarı olarak ele alır; incelemesini ise kişisel övgü veya ideolojik eleştiriden uzak, gözleme dayalı bir yöntemle ...