“Odin bu üç kadının bildiklerini; geçmişe, geleceğe ve şimdiye aynı anda sahip oluşlarını kıskanıyor. Onların geçmişi şimdiye, şimdiyi geleceğe runeler ile taşımasına ve runelerdeki bilgiye sahip olmaya kafasını iyice takıyor. Bir gün bu merakının verdiği acıya, sabırsızlığa ve hırsa dayanamayarak kendini gizlice, Yggdrasil'in dallarından birine asıyor. Ölmeye razı olarak kendi canına bir de mızrak saplıyor. Dokuz gün ve dokuz gece boyunca kan dökerek ağaçta asılı kalıyor ve gözleri ile aşağıya, ...