Kuranın önerdiği Allaha iman, mutlak bir güce körü körüne boyun eğme değil; Zatı sonsuz iyiliğin, sorumluluğun, ahlâkın, merhametin ve adaletin kaynağına güven duyma ve itminandır. İman, doğası itibariyle Allah ile daimi, canlı, dinamik ahlâki bir ilişkidir. İnsandan Allaha doğru şükran, huşu, saygı ifadesi; Allahtan insana doğru ise yol gösterme ve yardım ilişkisidir. İmansızlık, insanı yırtıcı hayvanlar derecesine, belki de daha aşağılara düşürür. Tanrı diye kayıtsız bir tirana boyun eğme şekl ...