dün gece anladım
aşkım değil göbekbağım olduğunu
seni evim sanışım da bu yüzden
dur dedim
yara sadece yaradır
kendimi iki kişilik sarmayı bilmiyorum zaten
insan kendine sarılabilir
bunu kimse söylemedi
bilsem beni sev demezdim
sarıl derdim yalnızca
avunmak çiğ bir fındık gibi diri tutuyor insanı
avun madem
insanın kendine seslenişi de şefkatle olmalı
sevilmek diriltir incirin içindeki arıyı
insanın balı kendine