“Korku insanı un ufak ediyor. Karartıyor, hiçbir şeye bir anlam bırakmıyor. Korku sanki kendi karanlığında uluyan bir kurt. Bu ses tüm anlamları bastırıyor. Sonra en ağır donanımıyla gelip tüm ruhları yakıp yıkıyor. Bireyler, toplumlar, topluluklar onun ağında inim inim inliyorlar. Korku, korkunç bir ana, ne korkunç çocuklar doğuruyor! Kin, nefret, öç, hınç, aşağılama bu anadan doğuyor. Bu duygular insanı cesaretin, sevmenin, umudun, inancın kucağından uzak tutuyorlar. Korku öyle kör ediyor ki h ...