Evet! yazmak istiyordu ve uykusuzluğunun mükâfatı olan bu gece adeta biçilmiş kaftandı. İlham, böyle bir şey olsa gerek diye düşündü. Kalemin kâğıda değdiği, ölümsüzlüğe atılmış o ilk adımın büyüsüyle doldu içindeki tüm boşluklar ve karanlık bir ruhun ilk cümleleri belirdi bembeyaz kâğıtta:
“Yok kılındım en kılıksız hâlimle, kılınan ilk cenaze namazımda.
Tam ikindi vakti saf tuttular ihtişamlı yalnızlığımın gölgesinde.
Sahi, kim bu avaneler? Karanlığımı kıskanırcasına karşımda. ...